^سلام

^{هر چند بعید می دانم هنوز از دوستان قدیمی و خوانندگان همراه یکی دوسال گذشته کسی به وبلاگم سری بزند، اما این مطلب را فقط و فقط برای آن ها می خواهم بنویسم.آن ها که وبلاگ نویس بودن فصل مشترک زندگی همه مان بود و خواندن پست های جورو واجور و کامنت گذاشتن یکی از پر رنگ ترین علایق زندگی مان.اما حالا حدود یک سال و اندی می شود که با شلوغ شدن زندگی و به عبارت بهتر به دلیل ضعف مدیریت فرصتی برای وبلاگ نوشتن دست نمی داد و سر نزدن های من به دوستان و مطلب ننوشتن های وبلاگی ما را مصداق آن مثل کرد که گفت: از دل برود هر آنکه از دیده برفت. در این مدت هر از گاهی صرفا سیاست نویسی می کردم و اگر مطلبی را برای روزنامه می نوشتم که به نظرم بر خلاف رویه قالب مطالبم ارزش خواندن داشت اینجا هم به اصطلاح باز نشرش می کردم.} 

^{امروز اما همین طور اتفاقی دلم کشید بروم سیری کنم در آرشیو این خانه و راستش را بخواهید کلی دلم قنج زد و شاد شد از خواندن مطالبی که آن روزها یعنی همان یک سال و اندی قبل می نوشتم.مطالبی که دوستشان داشتم و با کامنت های دوستان زیبایی می گرفت.یک هو به خودم آمدم که چه شد که ناگهان این خانه، این سوتیتر تماما رنگ و بوی سیاسی گرفت. مطمئن هستم که همه سوتیترهای زندگی من سیاسی نشده است. این شد که دلم خواست دوباره با این مطلب سلامی عرض کنم به دوستان قدیمی و اعلام کنم که اینجا هنوز سوتیتر من است و  ان شالله بازهم مثل قبل نه فقط سوتیترهای سیاسی که همه سوتیترهای زندگی ام را اینجا می نویسم تا هم حال خودم خوب شود و هم بیشتر چشممان به حضور دوستان روشن شود.ان شالله اگر خدا بخواهد در سر زدن به شما هم مصمم تر می شوم و از خواندن مطالب زیبای دوستان باز هم لذت می برم....}

^{پس از نوشت نویس:}

^{این روزها که دست تقدیر مرا از کار دائم در روزنامه خراسان کشانده به خدمتگذاری در بست آقا امام رضا(ع) با این بیت حمیدرضا برقعی خیلی صفا می کنم:}

^{اگر سلطان تویی دیگر ابایی نیست، می گویم}

^{که من یک شاعر درباری ام، مداح سلطانم}