_{این شعری است که آقای محمد حسین جعفریان برای خواندن در جلسه دیدار شاعران با رهبر انقلاب سروده بودند.اما گویا به دلیل مخالفت برگزار کنندگان این امر محقق نشده است.البته آقا خودشان گفته اند که در جریان ماجرا نبوده اند و اجرای برنامه توسط دیگران مدیریت می شود.الا ایحال این سروده روز سه شنبه اولین بار در خراسان منتشر شد و به نظرم آمد شاید برای عده ای که روزنامه را نخوانده باشند این جا هم باز نشرش کنم.}

_{پی نوشت:}

_{این سروده همراه با توضیحات خبرنگار حاضر درجلسه در روزنامه خراسان}

دنیا را به یک کتاب خانه بزرگ تبدیل کنیم!

ااول این مطلبو بخونین:

جا گذاشتن کتاب در مکان‌های عمومی رقتاری است که اکنون در ایتالیا و فرانسه هم رو به فزونی گذاشته. کسی که کتابش را در مکانی عمومی  رها می‌کند، هویت خود را آشکار نمی‌کند و ادعایی هم بابت قیمت کتاب ندارد، اما یک درخواست از خواننده یا خوانندگان احتمالی بعدی دارد: "شما نیز بعد از خواندن کتاب، آن را در محلی مشابه قرار دهید تا دیگران هم بتوانند از این اثر استفاده کنند." رول هورنباکر نخستین کسی بود که این حرکت را انجام داد. او یک فروشنده کامپیوتر در ایالت میسوری امریکا بود و نام این رفتار را Book Crossing گذاشت؛ یعنی کتاب در گردش. در فرانسه کتاب‌های در حال گردش از 10 هزار جلد فراتر رفته است. این رفتار جدید را می‌شود به نوعی "کمپین کتابخوانی" یا "کمپین به اشتراک گذاشتن کتاب" در نظر گرفت؛ کمپینی که می‌تواند به مثابه یک پروژه فرهنگی قابل تامل باشد.

حالا رفتار مذکور به قدری در غرب رواج یافته که کم‌کم از ترکیه نیز سر درآورده است. در ترک‌بوکو – یکی از شهرهای ساحلی ترکیه – کنار دریا قدم می‌زدم که کتابی روی شن‌ها توجهم را جلب کرد. فکر کردم حتما صاحب کتاب‌ فراموش کرده آن را با خود ببرد. برش داشتم و همین‌که چشمم به صفحه اولش افتاد؛  از خوشحالی در پوست خود نگنجیدم. در صفحه اول کتاب یک نفر متن زیر را نوشته بود:

"من این کتاب را با علاقه خواندم و آن را در همان مکانی که به آخر رسانده بودم رها کردم. امیدوارم شما هم از این کتاب خوش‌تان بیاید. اگر از آن خوش‌تان آمد بخوانید و گرنه در همان نقطه‌ای که پیدایش کرده‌اید، بگذارید بماند اگر کتاب را خواندید شماره‌ای به تعداد خوانندگان اضافه کنید و با ذکر محل پایان مطالعه، در جایی رهایش کنید."

در همان صفحه دستخط سومین خواننده توجهم را جلب کرد: "خواننده شماره سه در ترک‌بوکو". پس تا به‌حال سه نفر که همدیگر را نمی‌شناسند این کتاب را خوانده‌اند. طبق اصلاعات موجود در همان صفحه، خواننده اول کتاب را در استانبول و خواننده دوم در شهر بُدروم مطالعه‌ی آن را به پایان رسانده و رهایش کرده بود.

برای این سنت جدید کتابخوانی سایت اینترنتی‌ای راه‌اندازی شده تا علاقمندان بتوانند با عضویت در آن به رهگیری کتاب‌هایی که رها کرده‌اند، بپردازند. توصیه می‌کنم سری به سایت bookcrossing.com بزنید. طبق اطلاعات موجود در حال حاضر بیش از 2 میلیون و 500 هزار جلد کتاب که اطلاعاتشان در این سایت ثبت شده در حال گردش هستند. هدف گردانندگان سایت یاد شده، تبدیل کردن دنیا به یک کتابخانه‌ی بزرگ است. از این به بعد اگر در کافه، در لابی هتل، یا سالن انتظار سینما کتابی را پیدا کردید، تعجب نکنید چون ممکن است با یک جلد "کتاب در گردش" روبرو شده باشید... (به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شهر کتاب)

این مطلب توی روزنامه شرق چاپ شده بود. مورخ یکشنبه 14 شهریور 1389،  ش. 1054، صفحه: 9، ب قلم خانوم مرضیه رسولی؛باتیتیر:کتابت را جا بگذار.

واقعا خوشم اومد و تحت تاثیر قرار گرفتم.فکر کنید این حرکت چقدر می تونه توی اعتلای فرهنگی جامعه ما و رفع معضل کمبود مطالعه حد اقل تا زمانی که مسئولانمون درگیر یارانه و بنزین و درگیری با احزاب و جناح های مخالفشون و... هستن تاثیر بزاره.این ایده وقتی برام جذاب تر میشه که یادم میاد من و  خیلی دیگه از کسایی که میشناسم چقدر کتاب نخونده توی کتابخونه هامون داریم.کتابایی که فقط با توجه به خرید ما یا کسی که بهمون هدیه داده عاملی برای گرون شدن کتاب ، هدر رفت کاغذ و ... میشن.پس بیایم ما هم از یه جایی شروع کنیم.البته فکر می کنم اگر از مکان های مناسب و مستعد تر مثل اتوبوس ،مترو(البته نه برای مشهد!)،پارک ها،مساجد و اماکن عمومی شروع کنیم تاثیرش بیشتره.همچنین باید هواسمون باشه کتابو یه جایی نزاریم که خراب بشه.هر چند کتاب پاره و کثیفی که خونده میشه از یه کتاب سالم و تمیز که توی کتابخونه شخصی من و شماست خیلی بهتره.

این یادداشت درباره موضوع واقعا ناراحت کننده لباس شخصی هاییست که نه تنها با حرکتی مغایر دستورات رهبر انقلاب چهره نظام را خدشه دار کرده اند بلکه مجالی برای فعالیت کسانی که در مسیر گفتار رهبری و برای رفع فتنه جنگ نرم کار می کردند نیز نگذاشته اند.

این هم متن یادداشت:

علامت سوالی به نام لباس شخصی ها

محمد سعید احدیان

 «اسلام درباره مسأله خشونت نظر روشن و واضحی دارد. اسلام استفاده از خشونت را اصل قرار نداده؛ اما در مواردی كه خشونت قانونی باشد، آن را نفی هم نكرده است. ما دوگونه خشونت داریم: یك خشونت قانونی است؛ یعنی قانون خشونتی را اعمال میكند؛ مینویسد كه اگر فلان كس این كار را كرد، او را به زندان ببرند. این خشونت است، اما این خشونت بد نیست. این خشونت در برابر تجاوز به حقوق انسانهاست. این خشونت در مقابل آدم بیقانون است. این خشونت در مقابل متجاوز است. اگر در مقابل متجاوز خشونت اعمال نشود، تجاوز در جامعه زیاد خواهد شد. اینجا خشونت لازم است. یك خشونت هم خشونت غیر قانونی است. مثلا یك نفر بیجا، خودسر، خودرأی، بر طبق میل خود، برخلاف قانون و بر خلاف دستور، نسبت به كسی اعمال خشونت میكند؛ یك سیلی به گوش كسی میزند. آیا این خوب است یا بد است؟ معلوم است كه این بد است. در این شكی نیست.آن مرزی كه اسلام معین میكند، همین است: خشونت قانونی. خشونت قانونی، امری است كه نه فقط خوب است، بلكه لازم است. خشونت غیرقانونی، نه فقط بد است، بلكه جنایت است و باید با آن مقابله شود. این نظر اسلام است.»

آقای کلهر حرف زدن درباره دفاع مقدس، معرفت می خواهد

غلامرضا بنی اسدی

یکم: لطفا با دقت بخوانید این اظهارات مهدی کلهر را به روایت ایرنا. «مشاور رسانه ای رئیس جمهور در خصوص ضرورت پرداختن به مسائل فرهنگی، گفت: مهندس بیژن زنگنه بعد از ادغام دو وزارت فرهنگ و هنر و ارشاد اسلامی، معاون فرهنگی وزارت جدید شد و در یک سخنرانی اعلام کرد که جوانانی که ما تربیت کردیم هم اکنون در جبهه ها می جنگند؛ من دو سال و نیم پست های معاونت فرهنگی، هنری و سینمایی را تجربه کرده بودم بعد از سخنرانی به وی گفتم این جوانان تربیت شده فرهنگ اسلامی شما نیستند، ظلم ستیزی این جوانان متاثر از فیلم های وسترن آمریکایی و ایتالیایی است. ۲۵ سال بعد جوان هایی را که با فرهنگ شما تربیت می شوند، خواهیم دید.»

دوم: شفاف در خبری که به شماره ۹۲۲۶۱ به تاریخ ۸مهرماه روی خروجی فرستاد نوشت: «در همین زمینه «احمد خورشیدی» دبیر کل جمعیت خدمتگزاران و سردار دوران دفاع مقدس ضمن اظهار تعجب از بیان چنین گفته هایی، اظهار داشت: به عنوان فردی که از ابتدا تا انتهای جنگ تحمیلی هم فرمانبری کردم و هم فرماندهی از شنیدن این سخنان دلم گرفت. وی با بیان این که اگر آقای کلهر این سخنان را گفته باشد باید مشخص شود که این خط و حرف را از کجا گرفته است، گفت: بهتر است ایشان تجدیدنظری در گفته های خود بکند و در زمینه هایی که هیچ تجربه ای ندارد وارد نشود. این سردار دفاع مقدس با اشاره به این که اظهارنظر کسی که حتی برای چنددقیقه در جبهه های جنگ تحمیلی نبوده فاقد ارزش و اعتبار است، افزود: چگونه ایشان به خود اجازه می دهد در رابطه با رزمندگانی که غیر از یاد خدا و امام و دفاع از مملکت و ناموسشان چیزی در ذهن نداشتند این گونه صحبت کند. وی عنوان داشت: من که به عنوان یک دانشجوی زمان شاه در جنگ تحمیلی شرکت کردم و در ۱۱ عملیات شرکت داشتم و برادر ۳شهید هستم می گویم که رزمندگان ما مخلصانه و نه تحت تاثیر فیلم های وسترن به جهاد در جبهه های جنگ رفتند. خورشیدی با بیان این که اگر گفته های آقای کلهر صحت داشته باشد بنده به عنوان سردار دوران دفاع مقدس از ایشان شکایت خواهم کرد، گفت: اگر این دولت نیز به شکایت من رسیدگی نکند، آقای کلهر بداند که به خاطر این حرف زننده اش ۲تا کشیده به من بدهکار است.»

سوم: جعفر محمدی نیز در سایت عصر ایران دو سوال از کلهر پرسیده به این شرح: «۱ - آقای کلهر که معتقد هستند ظلم ستیزی جوانان در ابتدای جنگ متاثر از فیلم های وسترن بود، از آن هشت سال جنگ، چند روزش را در جبهه حضور داشت تا با مشاهده رزمندگان و همسنگری و هم رزمی با آنها متوجه شود که ریشه ظلم ستیزی آنها تعلقات دینی و عرق ملی شان بوده است یا فیلم های وسترن آمریکایی و ایتالیایی؟! ۲ - اگر سینمای غرب، این قدر تاثیرات مثبت دارد که جوانان یک ملت مسلمان و شرقی را تا بدان اندازه تقویت می کند که هشت سال در برابر یک جنگ تحمیل شده از سوی قدرت های جهان مقاومت کنند و اگر سینمای آمریکا قادر است آن همه اخلاص و ایمان و فداکاری به جامعه تزریق کند، چرا همانند گذشته، درهای کشور را به سوی تولیدات بی سانسور هالیوود نمی گشاییم تا بلکه مشکلات معنوی جامعه امروز ما هم حل شود!»

چهارم: دیگر نمی شود سکوت کرد، نه نمی شود. هرچند با خود عهد کرده بودم، درباره بازیگران سیاست حتی کلمه ای هم ننویسم. اما عهدی که با خودم بسته بودم را شکستم به احترام عهدی که با یاران شهید هنوز استوار داریم و دارم و خیلی ها دارند که وقتی کسی با کلمات ناشسته و ناشایست به حوزه واجب الحرمه دفاع مقدس و شهید و رزمنده می پردازد، سکوت نکنیم، پس به حرمت آن عهد مقدس که قبل از عملیات ها تجدید می کردیم به فریاد می گویم به فردی به نام «مهدی کلهر» با همه سمت هایی که دارد: می گویم جبهه عزتمندانه دفاع مقدس را فرزندان معنوی روح ا... پرکردند، سنگر به سنگر و خاکریز به خاکریز. در جبهه «عاشورا» بود که باز تولید می شد و رزمندگان هم اول نقش خود را در عاشورا تعریف می کردند بعد وارد جبهه می شدند. بچه ها غسل شهادت می کردند. برای اطاعت از امر امامشان جان می دادند و چون و چرا هم نمی کردند. برای دفاع از خاک پرحرمت ایران از همه داشته های خود می گذشتند. اینان در کلاس درس ولایت پرورش یافته بودند، از دامن های پاکی راهی معراج می شدند که ایمان را، عشق به حقیقت را معنا می کردند، اینان از سینه حقیقت، شیر معرفت می نوشیدند. برای رساندن اینان تا برخاستن، هزار «یاعلی» تکرار شده است. اینان پرورش یافتگان مکتب رسول ا... بودند، نه پرورش یافته هالیوود و فیلم های وسترن. بسیاری از اینان حتی پا به سینمای ایران نگذاشته بودند، چه رسد به نشستن پای فیلم های آمریکایی و ایتالیایی؟! این را هرکس مهدی کلهر را می بیند به او بگوید. اینان ریشه بلند در فرهنگ اسلامی و ایرانی داشتند نه در فرهنگ هالیوود. این را کسی به «کلهر» بگوید کسانی که غیرت و شجاعت از هالیوود بگیرند، حداکثر مثل خود «تو» می شوند که بهره‌ات از جنگ بیان تحلیل های غلط پس از دو دهه از پایان دفاع مقدس است. تو آنقدر خام هنرپیشه های هالیوودی هستی که نمی توانی همت و باکری و صیادشیرازی و آبشناسان و شیرودی و کاوه و بروجردی و کشوری و بابایی و دوران را بشناسی. گفتن از دفاع مقدس معرفت می خواهد. پس لطفا ساکت باش. اگر گوش نمی کنی ساکت باش تا مردان حماسه، خود روایت کنند از دفاع مقدس. بگذار زخم خوردگان عشق خود بگویند از تبار عقیدتی خویش و ...

و حرف آخر: این تلخ نویسی را بگذارید به حساب تلخ کام شدن بچه های جنگ از حرف های کلهر. بگذارید به حساب زخمی که این حرف ها مثل نمک بر آن ریخته می شود، بگذارید به حساب قصد قربت یک بسیجی که هنوز در گذشته زندگی می کند و ادبیات سیاست نمی داند‌... والسلام.