نواي دلنشين «محمد مصلحي» را در همايش ها و برنامه هاي متعددي شنيده ام. ميزان تأثيرگذاري صداي اين هنرمند روشن دل بر مخاطبان هميشه برايم جالب بوده است.زماني که در مجلسي مي خواند، کمتر مستمعي است که با شنيدن نواي ساز و صوت دلنشين او اشکش روان نشود.خودش دليل اين تأثير گذاري را اين گونه شرح مي دهد:«من تا زماني که در حال و هواي شعرم قرار نگيرم، نمي توانم احساسات مخاطب را برانگيزانم».او که نداشتن موهبت بينايي را از يک تهديد به فرصتي براي توسعه کارش تبديل کرده، تنها آرزويش اين است که در لحظه مرگ در حال خواندن براي حضرت علي بن موسي الرضا(ع) باشد.

 «محمد مصلحي» يکي از جوانان روشن دل سرزمين خورشيد است که با وجود نداشتن قدرت بينايي موفق شده است در زمينه موسيقي به موفقيت هاي زيادي دست پيدا کند.او که سال ۵۵ در روستاي «علي آباد کشمر» شهرستان بردسکن متولد شده، اکنون شهرتي بين المللي يافته و در برنامه هاي گوناگوني در کشورهاي مختلف جهان به صورت زنده اجرا داشته است.

خراسان: از چه سني به موسيقي علاقه مند شديد و روند کارتان تا رسيدن به اين مرحله چگونه بود؟

 من از حدود ۵ سالگي به موسيقي علاقه مند شدم. اما با توجه به اين که آن موقع در شهر ما امکانات لازم وجود نداشت، نمي توانستم استعدادهايم را شکوفا کنم. ولي بعد از اين که در سن ۱۱ سالگي، با توجه به کاهش قدرت بينايي ام، براي ادامه تحصيل به شهر تهران رفتم، شرايط براي شروع فعاليت حرفه اي در زمينه موسيقي برايم فراهم شد. به اين ترتيب من هم زمان که در مدرسه نابينايان شهيد محبي تهران درس مي خواندم، دوره هاي موسيقي سنتي و کلاسيک را نيز گذراندم. پيشرفت من در موسيقي به حدي بود که بعد از گذشت کمتر از ۳ سال، در سن ۱۳ سالگي در مراسم گوناگون به صورت زنده برنامه اجرا مي کردم. پس از آمدن به مشهد هم به کارم ادامه دادم.

خراسان: موسيقي را با چه سازي شروع کرديد؟

 سازهاي اصلي من که در همان دوران کودکي با آن ها کار مي کردم ضرب و دف بود. بعد از سفر به تهران علاوه بر اين ۲ ساز، علاقه مند بودم که نوازندگي با ساز سنتور را هم ياد بگيرم.اما با توجه به اين که اين ساز ۷۲ سيم دارد، گمان مي شد که نواختن آن نيازمند بينايي است و من نمي توانم اين کار را انجام دهم. ولي بر خلاف اين باور من موفق شدم با وجود نداشتن قدرت بينايي، نوازندگي با اين ساز را بياموزم. پس از آن نيز کار با سازهاي پيانو، کيبورد و... را به ترتيب شروع کردم و خوشبختانه در نواختن آن ها هم موفق بودم. جالب اين که در حال حاضر در دنيا من تنها کسي هستم که مي تواند ۲ ساز کيبورد و ني را به صورت هم زمان بنوازد.

خراسان: هيچ گاه احساس نکرديد نداشتن قدرت بينايي سدي در برابر ادامه راهتان است؟

 نه تنها احساس نکردم که مانعي در برابر راهم است، بلکه اين موضوع به زمينه اي براي رونق کار و پيشرفتم تبديل شد! دليل اين موضوع اين بود که من قدرت بينايي ام را به يک باره از دست ندادم و کم کم طي چند سال نابينا شدم. به همين دليل اين امر تأثير چنداني بر زندگي روزمره من نداشت ولي شرايطي را فراهم کرد که بتوانم با تمرکز بيشتري به کار موسيقي بپردازم.

خراسان: خواندن را از چه زماني شروع کرديد؟

 با توجه به اين که پدر من مداح بود و اين موضوع به نوعي در خانواده ما به صورت موروثي وجود داشت، من از همان دوران کودکي خواندن را شروع کردم.

خراسان: چه شد که به فکر خواندن در وصف اهل بيت(ع) و به ويژه امام زمان(عج) و امام رضا(ع) افتاديد؟

 من از روزي که زندگي مشترکم را در جوار بارگاه ملکوتي امام رضا(ع) آغاز کردم، از ايشان خواستم تا زماني که زنده هستم کمکم کنند که براي خاندان اهل بيت(ع) بخوانم. خدا را شکر مي کنم که طي مدت اين ۱۸ سالي که در اين زمينه کار مي کنم، در هر کجاي دنيا که برنامه اجرا کردم، براي مخاطبانم چه مسلمان بوده اند و چه غيرمسلمان، سرود امام رضا(ع) و امام زمان(عج) را خواندم. جالب اين که در خيلي از کشورهاي غيرمسلمان نيز اين سرودهاي من مخاطبان را تحت تأثير قرار مي داد و اشک آن ها را جاري مي ساخت.

خراسان: فکر مي کنيد دليل تأثيرگذاري کار شما چيست؟

 من تا زماني که خودم در حال و هواي شعرم قرار نگيرم، نمي توانم احساسات مخاطبم را برانگيزانم. مي گويند: «سخن که از دل برآيد، لاجرم بر دل نشيند». من نمي گويم که خيلي اخلاص دارم يا آدم خوبي هستم. ولي فکر مي کنم دليل تأثيرگذاري سرودم اين است که خودم در زمان خواندن، با تمام احساس تحت تأثير قرار مي گيرم و به همين دليل مي توانم مخاطبم را تحت تأثير قرار دهم.

خراسان: چه ميزان نت و مسائل فني موسيقايي در کارتان تأثيرگذار است؟

 اين مسائل در کارهاي احساسي و عاطفي من هيچ تأثيري ندارد. زيرا من در زمان اجراي اين کارها از حالت طبيعي خارج مي شوم و اين نت است که به دنبال احساس من حرکت مي کند. من قصد ندارم در کارهايم با نت بازي کنم. اين نت ها هستند که با روحيه من بازي مي کنند و باعث مي شوند که من احساساتم را به مخاطبم انتقال دهم.

خراسان: يعني احساستان خيلي بيشتر از مسائل فني در کار تأثيرگذار است؟

 اصلا در آن لحظات اين احساس من است که بر تمام جنبه هاي کار از نت و موسيقي گرفته تا شعر و زبانم، فرمان مي دهد.

خراسان: چه حرفي با ديگر روشن دلان و معلولاني داريد که احساس مي کنند نمي توانند مثل ديگران زندگي کنند و موفق باشند؟

  اين بيت هميشه در زندگي من سرلوحه کارهايم بوده است: «به هر کاري که همت بسته گردد، اگر خاري بود، گل دسته گردد.»حرف من اين است: «همت بلند دار که مردان روزگار، از همت بلند به جايي رسيده اند.» به نظر من اصلا ناشدني وجود ندارد. تمام ناشدني ها با توکل به خدا، مدد جستن از اهل بيت(ع)، به خصوص حضرت علي بن موسي الرضا(ع) و همت و تلاش امکان پذير است.

خراسان: حرف آخر و يک آرزو

 از مردم مي خواهم براي من دعا کنند، تا زماني که زنده هستم براي اهل بيت(ع) بخوانم و در اين راستا قدم بردارم. آرزويم هم اين است که در لحظه مرگم در حال خواندن براي امام رضا(ع) باشم.