سه شنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۰
ســــــــــــوکــــــــــــــواره

رضا براهنی! فارق از این که چه مقدار دیدگاه های سیاسی و اعتقادی اش را قبول دارم ، همیشه با خواندن آثارش چنان روحم جلا می گیرد و دلم آرام می شود که انگار همین الان از مادر متولد شده ام.دیروز صبح اتفاقی دوباره یاد براهنی انداخت مرا ... آخر شب وقتی که به خانه رسیدم "خطاب به پروانه ها" یش را از کتابخانه بیرون آوردم و ورق زدم.رسیدم به صفحه ۵۲.تا حالا هزار بار این شعر را خوانده ام.باز هم شروع کردم خواندن این سطور را ... خواندم ، دوباره خواندم ، سه باره خواندم و باز هم خواندم... سیر نمی شوم از مرور هزار باره این کلمات ...

ســـــــوکـــــــــواره

که ما می نگرد ماه را
                                  چرا ؟
مرا نمی نگرد هیچ یک
                             چرا ؟

که روی گردن افراشته    سر بُریده ی خورشید را         نگاه داشته       دنیا را چه نیک می نگرد
                                                                                                                       چرا ؟
مرا نمی نگرد هیچ گاه
                               آه
                                    چرا ؟

که کهکشان را افشان کرده      از آن بلند ی ِ پهلوهایش      به سوی هرکس و ناکس
                                                                                                                  چرا ؟
مرا نمی نگرد هیچ گاه
                               آه
                                    چرا ؟

که در سکوت لبانش تمامی اسرار روی زمین خفته ست
                                                                           چرا ؟
مرا نمی نگرد هیچ گاه
                               آه
                                    چرا ؟

که باز می گذرد از برابر آیینه ، آب 
                                               آه
                                                    چرا ؟
که نوک خنجر خوفی عمیق روی سینه ی من مانده ست      چه تیز می درد این غم مرا
                                                                                                                    چرا ؟

که ما نمی نگرد ماه را
                                  چرا ؟
مرا نمی گرد هیچ یک
                             چرا ؟
مرا نمی نگرد هیچ گاه
                               آه
                                    چرا ؟

که باز می گذرد از برابر آیینه ، آب 
                                               آه
                                                    چرا ؟

 (دکتر رضا براهنی)

 


پس از نوشت نویس:

۱- فشار درد آور لحظه ها را احساس می کنم

قلب

در رویای تو خوابیده است

کابوس زنده این روزهای من !

کی به خواب می روی ؟

۲- این لینک یک ابراز خرسندی است و ادای احترام به یک انسان بزرگ که از سفری نسبتا طولانی بازگشت ... امشب خندیدم  :

http://mohkam.blogfa.com/

نوشته شده توسط محسن هوشمند در 9:42 | | لينک به اين مطلب